تحليلي بر نابرابري منطقه اي در شاخصه اي توسعه روستايي و برنامه ريزي استراتژيك در جهت ايجاد تعادل منطقه اي( مطالعه موردي: استان كردستان)

هدف از پژوهش كاربردي حاضر كه از نوع تحقيقات توصيفي تحليلي بوده، بررسي و تبيين نابرابري منطقه اي در بهره مندي از شاخص هاي توسعه روستايي و ارايه برنامه ريزي استراتژيك در راستاي تعادل منطقه اي بوده كه به صورت موردي در بين 9 شهرستان استان كردستان انجام گرفته است. داده هاي مورد نياز از دو منبع مستندات مركز آمار و پرسشنامه بين 30 نفر از كارشناسان توسعه روستايي ( مرحله اول براي وزن دهي به شاخص هاي 27 گانه پژوهش و مرحله دوم براي برنامه ريزي استراتژيك توسعه روستايي )، جمع آوري گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از مدل هاي آ اچ پي،تاپسيس،تحليل خوشه اي و سووات استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشانگر عدم تعادل منطقه اي در بين شهرستان هاي استان كردستان بوده كه در اين ميان شهرستان هاي سنندج و ديواندره به ترتيب با ضريب اولويت 625/0 و 205/0 ،برخوردارترين و ضعيف ترين شهرستانهاي استان بوده اند. نتايج تكنيك تحليل خوشه اي نشان داد 5شهرستان، به لحاظ بهره مندي از شاخص هاي توسعه روستايي، در سطوح محروم و بسيار محروم واقع شده اند، نتايج مدل سووات نشان داد فرصت هابا وزن نهايي 43/3،برتري محسوسي را بر ديگر نقاط مورد بررسي (نقاط قوت، ضعف و تهديدها به ترتيب با وزن نهايي 91/2 ،11/3 و 96/2 ،(داشته اند. در نهايت با توجه به قابليت ها و محدوديت هاي توسعه روستايي در استان كردستان، استراتژي تهاجمي (SO ،(به عنوان مناسب ترين استراتژي در شهرستان هاي استان كردستان شناسايي گرديد. در نهايت با توجه به نتايج پژوهش، راهكارهاي متعددي در جهت توسعه متوازن روستايي در استان كردستان ارايه گرديد.