بررسي نقشِ سرمايه ي اجتماعي در توسعه ي پايدار اجتماعيِ محلاتِ شهري

گسست در ساختار فضايي- اجتماعي شهرها در روند برنامه هاي توسعه اي حاضر، موجب ناكارآمدي طرح هاي توسعه شده و نگاه كلان و شهر مقياس را متوجه سلول هاي بنيادين يا محلات شهري نموده است؛ تا از اين سطح در جهت اصلي برنامه ريزي يا بهبود كيفيت زندگي ساكنان تلاش نمايد. ديدگاه دارايي- مبنا بر فرآيند تاكيد مي كند و با بسيج دارايي هاي محلي نظير سرمايه اجتماعي و كالبدي موجب ظرفيت سازي مي شود كه به نوبه ي خود به پايداري در سطح محله مي انجامد. بنابراين، هدف اصلي اين مقاله بررسي نقش سرمايه ي اجتماعي در رسيدن به پايداري اجتماعي در محلات شهري است. روش تحقيق در اين مقاله، توصيفي از نوع اسنادي مي باشد. اطلاعات مورد نياز از طريق بررسي هاي كتابخانه اي، جستجوي اينترنتي در سايت هاي تخصصي مرتبط با موضوع، پيگيري جديدترين مطالب انتشار يافته، و آخرين اخبار و اطلاعات درباره سرمايه ي اجتماعي، اجتماعات محلي، محله و پايداري اجتماعي محله صورت پذيرفته است. بنابراين نتيجه مي گيريم كه مي توان از طريق تقويت سرمايه اجتماعي به پايداري محله اي و بخصوص بعد اجتماعي آن دست يافت؛ و بدون توجه به پتانسيل هاي نهادي و انساني و بهره گيري از تمامي ظرفيت هاي فردي و گروهي امري غيرقابل اجراست