اهميت اشيا موزه اي به عنوان سرمايه هاي فرهنگي و اجتماعي در توليد علم

اين مقاله كوششي است جهت توصيف و تحليل اهميت اشيا موزه اي به عنوان بخشي از سرمايه هاي تاريخي، هنري ، فرهنگي و اجتماعي هر كشور و سهم ان در توليد و يا ترويج علوم و دانش مرتبط به خود . بخشي از اهميت اشيا موزه اي در اصل عدم برگشت پذيري ، قدمت ، شكل ، فن ، تكنيك و يا ساختار مي باشد كه به شكل ملموس و يا گاهي تخصصي نمايان است ، وليكن علاوه بر ان گوشه اي از حقايق اشيا موز ه اي به صورت ناملموس ، در هويت ، اصالت ،فرهنگ و يا ذكر حقايق و وقايع گوشه اي از تاريخ مي باشد ،كه كليه اين عوامل مي تواند از طريق جستجو، بازنگري و نگاه نو يك محقق و يا پژوهشگر زمينه ايجاد و يا تكميل ديدگاه علمي فرد يا گروهي را فراهم سازد . يك شي موزه اي ميتواند با توجه به موجوديت خود در ذهنيت و افكار محقق جرقه اي براي اختراع،كشف و يا مطالعات هنري، فرهنگي و يا زمينه اموزش را فراهم و چه بسا با توجه به عصر تكنولوژي و دانش امروزه ، نتايج حاصل از ان سهم عمده و بسزايي در پيشرفت و يا توليد علم در جامعه كنوني و يا ايندگان را فراهم سازد .

This article is an attempt for description and analysis of antique object’s importance as a part of artistic historic cultural & social of every country and its portion in efficiency or promotion of related science and knowledge. A section of antique objects’ importance is basically non-reversible, antiquity, shape, technique or structure whichtangibly or sometimes professionally is visible but in addition to a section of antique objects’ reality is intangibly unclear in entity, nobility, culture or reciting facts and events of history that all of these factors can be provide through study, an researchers’ revision and new view provide possibility for creation or completion of an individual or group scientific .view