بهينه سازي جانشاني شبكه سنسوري بر مبناي ريسك جهت بهبود فرآيند پايش وضعيت، مطالعه موردي بر روي شبكه سنسوري توربين بخار

پايش وضعيت يك سيستم نيازمند يك شبكه سنسوري بهينه مي باشد تا وقوع عيب در هر يك از اجزاء در مراحل ابتدايي شناسايي شده و از وقوع خرابي هاي شديدتر جلوگيري شود. جهت بهينه سازي مكان قرار گيري سنسورها لازم است تا ابتدا تابع هدف و قيود مربوط به آن معين گردد. در اين پژوهش ابتدا مكان هاي بالقوه قرارگيري سنسورها به عنوان قيد مسئله مشخص شده و تركيب هاي مختلف از اين مكان ها به عنوان سناريوي جانشاني تعريف مي شوند. همچنين دو معيار به طور جداگانه به عنوان تابع هدف انتخاب شده و بهينه سازي بر مبناي آنها انجام مي پذيرد. اولين معيار، عدم قطعيت اطلاعات حاصل از سنسورها مي باشد. با در نظر گرفتن اطلاعات اوليه در مورد خرابي اجزاء، مدل خرابي سيستم توسعه مي يابد. سپس با استفاده از روش مونت كارلو، احتمال هشدار دادن سنسور محاسبه شده و در گام بعدي احتمال وقوع هر يك از علل خرابي تعيين مي¬شوند. واريانس نتايج بدست آمده از شبيه سازي مونت كارلو به عنوان معيار عدم قطعيت در نظر گرفته مي¬شود. معيار دوم، ريسك وقوع هر يك از علل خرابي مي¬باشد. اين معيار بصورت حاصلضرب احتمال عدم شناسايي عيب توسط سنسور در پيامدهاي ناشي از آن تعريف مي¬گردد. تمامي تركيب هاي ممكن مربوط به وقوع علل خرابي به عنوان بردارهاي حالت اجزاء معرفي مي گردند. احتمال عدم شناسايي عيب بر اساس احتمال وقوع عيب و احتمال خرابي سنسور تحريك شده توسط آن عيب محاسبه مي شود. پيامدهاي خرابي نيز با استفاده از معيار شدت خرابي از آناليز مودهاي خرابي و اثرات آن (FMEA) بصورت كمي استخراج مي گردند. نهايتا سناريوهاي جانشاني سنسورها بر اساس دو معيار مذكور اولويت بندي مي شوند. نهايتا تاثير خرابي سنسور و پيامدهاي ناشي از آن بر روي اوليت بندي سناريو ها مورد بحث و بررسي قرار مي گيرد. به عنوان مطالعه موردي، شبكه سنسوري پايش وضعيت توربين بخار انتخاب شده است. سناريوهاي مختلف مربوط به جانشاني سنسورهاي توربين بخار بر اساس دو معيار عدم قطعيت و ريسك اولويت بندي شده و نتايج مربوط به آنها ارائه مي گردند.