شناسايي فاكتورهاي طراحي بازوي اندازه گيري مختصاتي دقيق به روش طراحي آزمايش

با توجه به اينكه بازوهاي اندازه گيري مختصات براي كار در شرايط كنترل نشده محيطي طراحي مي شوند، خطا و قابليت اطمينان اندازه گيري اين سيستم ها تحت تأثير هر يك از منابع عدم قطعيت ميباشد. در نتيجه در راستاي طراحي چنين سيستم هايي مي-بايست اين پارامترها و منابع عدم قطعيت شناسايي و تأثير آنها مورد ارزيابي قرار گيرد. در اين مقاله يك بازوي اندازه گيري مختصاتي قابل حمل سه درجه آزادي با شعاع فضاي كاري و حداكثر خطاي مجاز اندازهگيري معين و قابليت اطمينان اندازهگيري 99.7% مورد مطالعه قرار مي گيرد. با توجه به اينكه دقت نهايي سيستم تحت تأثير منابع عدم قطعيت مي باشد، شناسايي دقيق آنها جهت ايجاد يك طراحي همه جانبه و بهينه ضروري مي باشد. در اين سيستم تمام منابع ايجاد خطا از جمله قطعات دستگاه، شرايط محيطي، خطاي انكودرهاي مفاصل بازو، خطاي ناشي از انبساط حرارتي و در نهايت خطاي ناشي از لقي مفاصل و حساسه بررسي شده است و با توجه به ماهيت غيرقطعي و تصادفي اين منابع عدم قطعيت با استفاده از روش مونت كارلو شبيهسازي و قابليت اطمينان سيستم با حضور اين منابع عدم قطعيت در فضاي كاري ارزيابي مي شود. سپس با استفاده از روش طراحي آزمايش اثر هر يك از منابع عدم قطعيت سيستم بر اساس قابليت اطمينان مورد ارزيابي قرار گرفته و سه عامل عدم قطعيت با بيشترين تأثير جهت طراحي انتخاب مي شوند. به عبارت ديگر از روش طراحي آزمايش كه يك روش آماري و يكي از ابزارهاي مهندسي كيفيت است، جهت ارزيابي حساسيت سيستم (پاسخ سيستم بر اساس قابليت اطمينان) به منابع عدم قطعيت، استفاده شده است.