آناليز قابليت اطمينان فازي سازه تحت عدم قطعيت پارامترهاي آن از روش برشهاي آلفاي تركيبي

در اين مقاله قابليت اطمينان يك سازه با كمك روش برشهاي آلفاي تركيبي بررسي ميشود. عدم قطعيت در پارامترهاي مختلف سازه همچون بارگذاريها و خواص مكانيكي اجزاء آن، باعث ميشود كه رفتار سازه با رفتار مورد انتظار طراحي شده متفاوت بوده و در برخي از موارد معيارهاي طراحي برآورده نشود. روش برشهاي آلفاي تركيبي بر مبناي دو روش برشهاي آلفا و برشهاي آلفاي اصلاح شده بنا شده است. روش برشهاي آلفا جزئيات وابستگي متقابل پارامترها را در سيستمهاي با رفتار غير خطي به طور كامل لحاظ نميكند. در مقابل روش برشهاي آلفاي اصلاح شده كه توصيف فازي از مونت كارلوي گسسته است، دقت مناسبي دارد اما حجم محاسبات آن با زياد شدن متغيرها به صورت تواني افزايش مييابد. ايده اصلي بالا بردن دقت تخمين توزيع خروجي آماري سيستم و محاسبات قابليت اطمينان با استفاده از تركيب دو روش ذكر شده ميباشد. بدين ترتيب كه روش برشهاي آلفاي اصلاح شده بر پارامترهاي با حساسيت بالا و روش برشهاي آلفا، به خاطر معقول شدن حجم محاسبات، بر روي پارامترهاي با حساسيت پايين اعمال ميشود. در اين مقاله مدل اجزاء محدود يك سازه فلزي تحت آناليز قابليت اطمينان قرار گرفته و تابع حالت حدي نيز به صورت جابجايي نسبي طبقه آخر ساختمان در نظر گرفته شد. پارامترهاي ورودي سيستم، بر مبناي داده هاي موجود به صورت فازي توصيف شده و پس از گسسته سازي آنها تحليل انجام ميشود. همچنين براي انجام محاسبات بازهاي نيز از روش تخمين سطح پاسخ استفاده شده است، تا هم هزينه محاسبات كاهش يافته و هم در مسائلي كه فرمول بندي مشخصي ندارند، قابل پياده سازي باشد. در نهايت براي بررسي دقت و كارايي روش برشهاي آلفاي تركيبي، خروجي آن با خروجي روش مونت كارلو به عنوان تقريبي از پاسخ دقيق مقايسه شد، كه نتايج حاكي از آن است كه روش تركيبي حتي در مسائل غيرخطي و با پاسخ ناهموار نيز ميتواند تقريب مناسبي از پاسخ بدست دهد.