كاربرد مهندسي قابليت اطمينان در مديريت خطرپذيري لرزه­اي شهري

مديريت خطرپذيري لرزه اي با تبديل خطرپذيري و آسيب ناشي از زلزله به صورت مقادير كمي خسارات، علاوه بر ارائه برآورد مناسب از شرايط خطرپذيري موجود، به ارائه راهبردهاي مناسب براي كاهش خسارات براي بخش تصميم ساز اعم از كارفرماي يك پروژه مشخص يا برنامه ريزان و مديريت شهري در سطح كلان مي پردازد. در مقاله حاضر به كاربرد مهندسي زلزله عملكردي با رويكرد قابليت اطمينان لرزه اي به عنوان ابزاري براي تسهيل تصميم سازي در مديريت خطرپذيري پرداخته شده است. براي اين منظور عملكرد لرزه اي يك ساختمان اداري دوازده طبقه فولادي با استفاده از روش مهندسي زلزله عملكردي با رويكرد قابليت اطمينان لرزه اي موردارزيابي قرار گرفته است و منحني خطرپذيري لرزه اي سازه، از منظر سرمايه گذار و بهره بردار پروژه مورد بررسي قرار گرفته است سپس سه راهبرد مديريت خطرپذيري شامل كاهش، انتقال و تلفيق كاهش و انتقال خطرپذيري لرزه اي با هدف كاهش خسارات آتي و حفظ سرمايه مورد بحث قرار گرفته است. براي اين منظور سطح اطمينان تامين سطح عملكرد ايمني جاني در سازه موردنظر در برابر وقوع زلزله با دوره بازگشت 475 سال، از حدود 49% به حدود 80% ارتقاء داده شده است و تاثير اين موضوع بر روي كاهش ميزان خسارات و ميزان احتمال وقوع خسارات در منحني خطرپذيري لرزه اي سازه سنجيده شده است. نتايج مطالعه نشان داده است كه استفاده از دو راهبرد كاهش خطرپذيري و راهبرد انتقال خطرپذيري به صورت همزمان هم به كاهش پنج تا بيست درصدي احتمال به خطر افتادن سرمايه در سطوح مختلف خسارات منجر مي گردد و هم به كاهش دوره زماني توقف در فعاليت اقتصادي كارفرما در زمان بروز زلزله محتمل كمك مي كند.