بررسي شاخص قابليت اطمينان در ضرايب طراحي تيرهاي عميق بتن مسلح

امروزه لزوم بهينه سازي ضرايب ايمني براي كاهش مقاومت و افزايش بار در اكثر آيين نامه هاي طراحي به خوبي احساس مي شود. بيشتر تجارب آزمايشگاهي و حرفه اي نشاندهنده آن است كه در برخي موارد در نظر گرفتن ضرايب ايمني كنوني دور از واقعيت بوده و بنا به مورد سبب طراحي فراي نياز واقعي و يا طراحي ضعيف مقطع مي- گردد. با توجه به توان علوم مربوط به قابليت اعتمادسازه ها در شبيه سازي هرچه واقعي تر ضرايب ايمني به خصوص به كمك نرم افزارهاي امروزي مي توان فرآيندهاي لازم را با در نظر گرفتن داده هاي هر چه بيشتر ايجاد نمود. در مطالعه حاضر قصد داريم براي طراحي مقطع تير عميق بتني با كمك مثالهاي مختلف و در نظر گرفتن شبيه سازي داده ها به روش مونتكارلو به ضرايب پيشنهادي خود براي طراحي مقطع بهينه با شاخص قابليت اطمينان مطلوب دست يابيم. مقاطع طراحي در دهانههاي مختلف با بارگذاري و مقاومت مصالح يكسان در نظر گرفته شده است و شبيهسازي اعداد با توجه به مقادير اسمي، ميانگين و ضريب پراكندگي توصيه شده در مراجع صورت گرفته است. نتايج بدست آمده شاخص قابليت اطمينان براي ضرايب كنوني در آييننامه طراحي ساختمانهاي بتن مسلح ايران را براي طراحي تير عميق بتني كمتر از حد مطلوب نشان ميدهد. همچنين ضرايب پيشنهادي براي شاخص قابليت اطمينان مطلوب براي مقطع تير عميق ارائه شده است.