امكان سنجي استفاده از نانو مواد در ساخت مخلوط هاي آسفالتي با هدف افزايش دوره بهره برداري

فناوري نانو رشته اي از دانش كاربردي است كه مفاهيم گسترده اي را پوشش مي دهد. موضوع اصلي آن نيز مهار ماده در ابعاد حدود 1 تا 100 نانومتر است. در واقع نانو تكنولوژي فهم و به كارگيري خواص جديدي از مواد و سيستمهايي در اين ابعاد است كه اثرات فيزيكي جديدي از خود نشان مي دهند. فناوري نانو ، پديده اي عظيم است كه در تمامي گرايشات علمي راه يافته و از فناوري هاي نويني است كه با سرعت هر چه تمام تر در حال توسعه مي باشد. از ابتداي دهه 1980 ميلادي هر روزه شاهد نوآوري هاي جديدي در زمينه مصالح مي باشيم كه كارايي و بازده ، مقاومت ، شكل پذيري ، دوام و توانايي بيشتري نسبت به مصالح سنتي داشته كه تمامي موارد فوق مي تواند مانع هدر رفتن سرمايه ملي گردد. ساخت روسازي يكي از مهمترين هزينه ها در حوزه حمل و نقل مي باشد. بتن آسفالتي از جمله مصالحي است كه براي روسازي راهها و فرودگاهها استفاده مي شود. اين روسازي ها با گذشت زمان به دليل عبور بارهاي ترافيكي و قرار گرفتن در معرض شرايط زيست محيطي مختلف دچار خرابي گرديده و طول عمر آن به شدت كاهش مي يابد. هزينه هاي بالاي ساخت و نگهداري روسازي هاي آسفالتي باعث مي شود كه محققان راهكارهايي را براي افزايش دوام و پايداري روسازي هاي آسفالتي جستجو كنند . تحقيقات نشان از ايجاد بهبودهايي در عملكرد آسفالت با اصلاح كننده هاي نانويي نشان ميدهد. هدف از اين تحقيق انكان سنجي استفاده از نانو مواد در ساخت مخلوط هاي اسفالتي با هدف طول عمر بال مي باشد. نتايج اين تحقيق اين ادعا را به اثبات ميرساند كه تركيب مخلوط آسفالتي و نانو مواد به عنوان مصالح نوين مي تواند سبب افزايش دوره عمر مخلوط هاي آسفالتي گردد يا خير.