بررسي وضعيت حمل و نقل جاده اي در ايران با رويكرد سياست هاي آمايش سرزمين

پروژه هاي حمل و نقل جاده اي و شبكه راه هاي هر كشور به منزله شريانهاي حياتي آن كشور بوده و نقش اساسي در رشد و پيشرفت ان شركت دارد. توسعه مناسب و بهبود وضعيت شبكه راهها و حمل و نقل جاده اي در كل استانهاي كشور سبب خواهد شد تا فعاليت هاي اقتصادي ، اجتماعي ، توريستي و .... در تمام متاطق كشور به صورت متوازن و عادلانه توزيع شده و سبب تمركز دايي جمعيت و فعاليت ها از كلان شهر ها خواهد شد. برنامه آمايش سرزمين نيز كه در راستاي تبيين سند چشم انداز جمهوري اسلامي ايران در افق 1400 و ترسيم الزامات تحقق آن در توسعه بلند مدت كشور و مبتني بر اصول مصوب آمايش سرزمين ، شامل ملاحظات امنيتي ، اقتصادي ، سياسي ، فرهنگي و .... تنظيم شده است نيز در همين راستا بوده و يكي از اركان اصلي دستيابي به آن بهبود وضعيت زير ساختها از جمله راه ها و حمل و نقل جاده اي به خصوص در مناطق محروم و كمتر توسعه يافته مي باشد. در اين مقاله سعي شده است تا ضمن تشريح سياستهاي كلي برنامه آمايش سرزمين ، وضعيت راهها و حمل و نقل جاده اي در استانهاي مختلف ايران از منظر كلي آمايش سرزمين مورد مطالعه قرار گيرد و نقاط ضعف و قوت استانهاي مختلف تشريح گردد.