بررسي برخي از روشهاي جداسازي لرزه اي به منظور كنترل ارتعاش و كاهش پاسخ لرزه اي ساختمانها

يكي از مهم ترين مسائل در طراحي ساختمان، تأمين ايمني ساكنين و درعين حال حفظ عملكرد سازه مي باشد كه براي دستيابي به اين هدف بايستي طراحي به نحوي صورت گيرد كه در برابر عوامل تحريك جانبي ساز، نظير زلزله و باد، مقاومت كافي تأمين گردد. افزايش انعطاف پذيري و ميرايي ، منجر به كاهش سطح نيروهاي زلزله وارد و در نتيجه آن بهبود رفتار ساز مي گردد. به همين دليل استفاده از روش هاي كنترلي ديناميكي به منظور كاهش خسارت هاي لرزه اي، مورد توجه محققين قرار گرفته است. كنترل غيرفعال سازه ها، از طريق تكنيك هاي مختلفي نظير روش جداسازي لرزه اي در تحقيقات اخير بررسي گرديده است. در اين مقاله به بررسي انواع روش هاي جداسازي لرزه اي پرداخته شده و مزايا و معايب هر يك، مورد ارزيابي قرار گرفته است نسبت كاهش پاسخ ديناميكي سازه هاي دليل خاص طراحي شده براساس روش جداسازي به نسبت دشواري هاي چنين روش هايي، مقدار قابل قبولي را نشان مي دهد. همين امر كارايي و عملكرد روش هاي جداسازي لرزه اي را تا حد قابل توجهي تحت تأثير قرار مي دهد. بنابراين به منظور دستيابي به روشي ايده آل تر جهت كنترل رفتار سازه، به نظر مي رسد روش هاي جداسازي جرمي، با نگرشي مستقيم به عامل ايجاد كننده نيروهاي لرزه اي توانايي بالاتري در كنترل رفتار سازه از خود نشان دهند.