پيش بيني بارش پاييزه به روش رگرسيون اجزاي اصلي 1(مطالعه موردي: حوضه سد بوكان)

مناطق غربي كشور عمدتا داراي شرايط اقليمي خشك و نيمه خشك مي باشد. عمده توليدات كشاورزي و دامداري اين مناطق وابسته به بارش مي باشد. بارش پاييزه بر اساس تجارب محلي در كشت ديم نقش مؤثري دارد. بنابراين پيش بيني بارش اين فصل درانت هاي تابستان مي تواند نقش تعيين كننده اي در مديريت منابع آب، خصوصا در خشكسالي ها داشته باشد. در اين مقاله با بررسي ارتباط بارندگي فصلي ايستگاه هاي بارانسجي در يك دوره 34 ساله و شاخص هاي اقليمي دوربرد و نيز بررسي تأثير تغييرات دماي آب درياي سرخ، خليج فارس، درياي مديترانه و درياي سياه به عنوان منابع حرارتي بارش هاي شمال غربي ايران پرداخته شده و معادلات پيش بيني فصلي براي هر ايستگاه به دست آمده است. نتايج نشان داد كه در معادله پيش بيني بارش پاييزه تمام ايستگاه هاي بارانسنجي شاخص SOI يا NINO3.4 ديده مي شود كه نشان دهنده ارتباط بارش پاييزه با شاخص هاي انسو مي باشد. به علاوه در معادله مدل سازي ايستگاه هاي ساري قميش، رستمان، رحيم آباد، باغچه ميشه و دره پنبه دان نيز مشاهده مي شود. همچنين دقت معادلات ارائه شده در سال هاي لانينا، بيشتر مي باشد. به علاوه نتايج بررسي ها نشان داد كه ارتباط معني داري ميان تغييرات دماي سطح آب مديترانه غربي با بارش پاييزه ايستگاه هاي آلاسقل، باغچه ميشه و دره پنبه دان وجود دارد.