تعيين ميزان تاثير عمليات آبخيزداري بر دبي پيك سيلاب (مطالعه موردي: حوزه آبخيز ماسوله)

مديريت آبخيز را مي توان به عنوان فرايندي شامل كليه فعاليت هاي برنامه ريزي، طراحي، ساخت و بهره برداري صحيح از سيستم هاي آبخيز، به حساب آورد. تلفيق و برنامه ريزي حوزه ماسوله، با در نظر گرفتن تمام جوانب، به منظور دستيابي به هدف اصلي كنترل سيل مي باشد. سيل به وضعيتي اطلاق مي گردد كه در آن جريان رودخانه به صورت غيرمنتظره افزايش پيدا كرده و معمولا باعث خسارات مالي و جاني مي گردد. در اين پژوهش به برآورد ضريب رواناب، شناخت عوامل موثر در سيل خيزي و پهنه بندي پتانسيل سيل خيزي حوضه آبخيز ماسوله پرداخته شده و نقشه هاي مربوطه ارائه مي شود. بدين منظور ابتدا داده هاي موردنياز شامل آمار وضعيت اقليم منطقه، نقشه هاي مرتبط، عكس هاي هوايي و تصاوير ماهوارهاي جمع آوري و وارد سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) گرديد، سپس با تلفيق آنها بر اساس روش SCS، نقشه شماره منحني حوضه تهيه و با استفاده از جداول، روابط موجود و ميزان بارندگي منطقه، نقشه پتانسيل سيل خيزي حوضه ارائه گرديد. در نهايت به بررسي ميزان تاثير عمليات مكانيكي و بيولوژيك بر دبي پيك سيلاب پرداخته شده است. طبق نتايج بدست آمده با انجام عمليات آبخيزداري (مكانيكي و بيولوژيك) در دوره هاي مختلف از 17/4 تا 48/2 درصد از ميزان دبي پيك سيلاب و ارتفاع رواناب كاسته مي شود.