كاربرد تصميم گيري گروهي در انتخاب معيارهاي نهايي پايداري منابع آب بر مبناي روش IOWA-CP: مطالعه موردي مديريت حوضه آبريز دشت مشهد

در سال هاي اخير ايجاد تنوع در معيارهاي توسعه پايدار، مديريت مؤثر حوضه هاي آبريز را با پيچيدگي هايي مواجه ساخته است. بدين منظور بايد در فرآيند تصميم گيري در هر حوضه آبريز، ذينفعان معيارهاي نهايي متناسب با وضعيت حوضه آبريز را انتخاب كنند و طرح هاي تأمين آب را با توجه به معيارهاي منتخب ارزيابي نمايند. در اين تحقيق در فرآيند تصميم گيري گروهي، ابتدا اهداف مختلف پايداري منابع آب و محيط زيست و پايداري اجتماعي-اقتصادي در قالب معيارهاي تصميم گيري توسط تصميم گيران حوضه اي وزن دهي مي شوند. سپس براساس درجه اهميت شاخص هاي موجود از ديدگاه هريك از تصميم گيران و با استفاده از عملگر تجميع ميانگين وزني مرتب استقرايي IOWA، وزن هاي گروهي هر شاخص ها در حالات مختلف ريسك تصميم گيري محاسبه مي شوند. درنهايت با استفاده از توافق گروهي بين تصميم گيران برمبناي روش فاصله محور برنامه ريزي سازشي CP، شاخص هاي نهايي منتخب مشخص گرديده و درخت نهايي اهداف، معيارها، و شاخص هاي منتخب در حالات مختلف ريسك تشكيل مي گردد. كاربرد اين مدل براي تعيين شاخص هاي نهايي پايداري منابع آب در مديريت حوضه آبريز دشت مشهد مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج نهايي نشان مي دهند كه انتخاب شاخص هاي نهايي وابستگي كامل به درجه ريسك حاكم بر فرآيند تصميم گيري دارد. شاخص هاي نهايي منتخب به منظور اولويت بندي طرحهاي تأمين آب دشت مشهد مورد استفاده قرار مي گيرد.