تحليل عدم قطعيت رادار هواشناسي اميرآباد با استفاده از روش مدل سازي كاپولا

امروزه با پيشرفت فناوري، سنجش از دور اطلاعات وسيعتري از علم هيدرولوژي به خصوص بارش در مناطق مختلف جمع آوري مي كند. يكي از ابزارهاي سنجش از دور براي به دست آوردن اطلاعات مربوط به بارش، رادار هواشناسي مي باشد. اين نوع رادارها با دريافت انرژي بازگشت داده شده از سوي هدف و تبديل آن به بارش با استفاده از رابطه Z-R، مقدار بارش را در نقطه مورد نظر تخمين مي زنند. به دليل ماهيت تجربي اين رابطه، ضرايب ثابت آن براي هر منطقه و هر نوع بارش بايستي كاليبره گردند. با توجه به اين مسئله كه اين رابطه در مناطقي كه بارش از نوع بارندگي سبك مي باشد (مانند شرق درياي خزر)، تخمين هاي مناسبي را ارائه نمي دهد. در اين مقاله سعي شده است تا با استفاده از تئوري آماري احتمالاتي كاپولاي گوسين، عدم قطعيت اين رابطه در برآورد بارش در اين نوع مناطق، محاسبه شود. اين مدلسازي در 18 ايستگاه، در محدوده ديد رادار اميرآباد و براي 35 واقعه بارش، صورت گرفته و براي 4 واقعه ديگر صحت سنجي شده است. نتايج حاكي از برآورد مناسب كاپولا در تخمين عدم قطعيت بارش برآورد شده مي باشد. به طوري كه هر 4 واقعه در محدوده عدم قطعيت تخمين زده شده توسط كاپولا قرار گرفته است.