بررسي راهكارهاي تامين دبي زيست محيطي رودخانه زاينده رود

رشد سريع جمعيت، افزايش روز افزون نيازهاي آبي و محدوديت منابع آب، مديريت كيفي و كمي حوضه هاي آبريز را به عنوان يكي از مهمترين مسائل مديريت منابع آب مورد توجه قرار داده است. استفاده پايدار و مديريت صحيح منابع آب مي تواند در تخصيص آب، با در نظر گرفتن اولويت هاي تأمين نياز و نيز كاهش خسارات ناشي از عدم قطعيت هاي موجود در مقادير آورد رودخانه ها تأثير به سزايي داشته باشد. در اين تحقيق برنامه ريزي منابع آب در سطح حوضه آبريز گاوخوني با تخصيصي كپارچه از منابع آب سطحي به مناطق نياز انجام خواهد شد و مديريت منابع و مصارف حوضه تحت سناريوهاي مختلف در آينده بررسي مي شود. بدين منظور محدوده مورد مطالعه از سد زاينده رود تا تالاب گاوخوني در MODSIM مدل سازي مي شود. سپس با در نظر گرفتن منابع و مصارف محدوده مورد مطالعه، سناريوهاي انتقال آب بين حوضه اي و افزايش راندمان به منظور يكي از راهكارهاي تامين نياز زيست محيطي حوضه بررسي مي شود. طبق نتايج حاصل از شبيه سازي بلندمدت، در نظر گرفتن طرح هاي انتقال آب و افزايش راندمان منجر به تامين نيازهاي زيست محيطي حوضه آبريز زاينده رود خواهد شد كه اين امر منوط به جلوگيري از هرگونه توسعه در بخش صنعت و كشاورزي مي باشد.