طراحي شبكه پايش كيفي آب زيرزميني آبخوان اسلام آباد با استفاده از تحليل سلسله مراتبي و GIS

مديريت منابع آب زيرزميني تنها چگونه مصرف كردن آب نيست بلكه پايش مستمر منابع آب و به ويژه آلودگي هاي طبيعي يا انسانزاد از موارد استراتژيكي است كه بايد براي شناخت آن داده هاي كافي داشت. برنامه هاي پايش آب زيرزميني بايد بتواند اطلاعات مفيدي همچون ميزان نياز و دسترسي به آب در هر زمان و مكان براي برنامه هاي دقيق و توسعه و مديريت منابع آب را در اختيار تصميم گيران قرار دهد. چنين اطلاعاتي مي تواند با طراحي شبكه هاي كمي و كيفي آب زيرزميني فراهم شود. استفاده از روشهاي آناليز چند معياره با تنوعي از روشها در بسياري از شاخه هاي علمي مرسوم شده است. AHP يكي از اين روشها است كه در بسياري از شاخه هاي علوم كاربرد يافته است. در اين بررسي، هدف طراحي شبكه كمي و كيفي آب زيرزميني دشت اسلام آباد در غرب ايران با استفاده از AHP است. براي اين كار 8 معيار (تراكم چاه هاي بهره برداري، تخليه آب زيرزميني از چاهها، عمق چاههاي آب، كيفيت آب زيرزميني بر مبناي EC، جهت جريان، افت سطح آب زيرزميني، بهره برداري از آب زيرزميني و دسترسي به راههاي اصلي و فرعي، بر اساس تجارب كارشناسي انتخاب گرديد. علاوه بر اين دو عامل محدود كننده ساختمان چاه و نيز رضايت مالك خصوصي براي همكاري مد نظر قرار گرفته است. نتايج اين بررسي نشان داد بجز برخي محدوديتها مانند تعيين قطعي چاهها از اين روش مي توان براي زونهاي مناسب براي پايش كيفي استفاده كرد و تعيين نهايي محل چاهها را مي توان با اعمال محدوديتها و نظرات كارشناسي يا روشهاي آماري تعيين كرد.