جداسازي طيفي خطي مناطق شهري بر اساس مدل VIS با استفاده از داده هاي ETM+

با توسعه شهرنشيني، مقادير زيادي از مساحت مناطق كشاورزي و جنگلي جاي خود را به خانه ها، مناطق صنعتي و ديگر زيرساخت ها داده اند. اين سطوح كه غير قابل نفوذ مي باشد، توازن انرژي و مقدار رواناب سطح را تغيير مي دهند كه خود مشكلات زيست محيطي جدي را (مانند سيل و آلودگي هاي حرارتي) براي ساكنين شهر به دنبال دارد. امروزه اكثريت جمعيت جهان در شهرها زندگي مي كنند، به همين دليل اطلاعات مربوط به ديناميك دروني اين محيط ها بسيار اساسي مي باشد تا بتوان استانداردهاي دقيق زندگي را در محيط هاي شهري حفظ كنيم. در اين تحقيق شهر تهران كه مهمترين مركز جمعيتي و يكي از مهمترين مراكز صنعتي ايران مي باشد و در طول چند دهه اخير رشد شهري سريعي داشته است مورد مطالعه قرار گرفته است. سنجش از دور داراي كاربردهاي متفاوتي در تحقيقات جهاني آناليز پوشش اراضي سطوح شهري مي باشد. اگر چه روش تصويربرداري چند طيفي (لندست TM و ETM+ ) ابزاري منطقي براي توليد نقشه هاي ساختارهاي مختلف شهري به وجود آورده است، اما در سطوح شهري به علت وجود مواد متفاوت در ميدان ديد سنجنده هاي چند طيفي، الگوي پيچيده اي از پوشش هاي اراضي مشاهده مي شوند. از آنجا كه خصوصيات بيوفيزيكي سطح توسط نوع پوشش اراضي سطوح تعيين مي شود، هدف اصلي از انجام اين تحقيق، مطالعه طبقه بندي پوشش اراضي شهري شهر تهران براساس تغيير در خصوصيات بيوفيزيكي آن، در سطح طبقه بندي زير پيكسل subpixel و استخراج كسر خاك، پوشش گياهي و سطوح غير قابل نفوذ با استفاده از تصاوير ETM+ مي باشد. براي محاسبه درصد هر يك از اين سطوح از روش جداسازي طيفي( LSU5) استفاده شد. ضريب همبستگي 97 % ميان تصوير كسر پوشش گياهي و تصوير NDVI استخراج شده از تصاوير ETM+ نشان دهنده موثر بودن مدل LSU انجام شده بر روي داده هاي سنجنده ETM+ براي استخراج كسر هر يك از پوشش هاي اراضي مي باشد.