بررسي نتايج روش هاي پهنه بندي خشكسالي با دو رويكرد مختلف در سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي

سامانه هاي پايش در مديريت و پيش بيني سوانح طبيعي به خصوص خشكسالي از اهميت به سزايي برخوردارند . در سال هاي اخير با توجه به روش هاي زمين آماري و توانايي هاي سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي در تحليل هاي مكاني به منظور برآورد وسعت و شدت خشكسالي توجه روز افزوني به پايش خشكسالي شده است . اما در استفاده از اين روش ها و ابزارها به خصوص در مناطق خشك و نيمه خشك بايد دقت ويژه اي داشت. در انجام پايش ها ي خشكسالي و استفاده از شاخص هاي خشكسالي، روش هاي ميان يابي و تحليل مكاني ، نكاتي مستتر است كه ممكن است بر نتايج به دست آمده اثر گذار باشد . در تحقيق حاضر نقشه هاي وسعت و شدت خشكسالي با استفاده از شاخص درصد نرمال با دو رويكرد مختلف توليد شده است . در رويكرد اول شاخص خشكسالي محاسبه شده در ايستگاه ها به نقشه هاي پهنه بندي تبديل شده اند اما در رويكرد دوم در مرحله اول مقادير بارش ايستگاهي به سطوح بارشي تبديل و در مرحله بعد با تحليل مكاني در سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي نقشه پهنه بندي خشكسالي توليد شده است . با مقايسه انجام گرفته مشاهده شد كه در هر دو روش شدت خشكسالي در منطقه هيج تغييري نداشته ولي مساحت طبقات شدت خشكسالي در روش دوم به سمت شدت هاي كمتر گسترش يافته يا از منظر ديگر گستره اختصاص يافته به طبقات خشكسالي هاي ضعيف تر و يا شرايط نرمال بيشتر شده است . با توجه به اينكه بارش از شرايط جغرافيايي و به ويژه توپوگرافي تاثير مي پذيرد و متغييري است كه در سطح توزيع مي گردد مناسب تر است در مطالعات خشكسالي بر پايه بارش در مرحله اول نقشه هاي سطوح بارش ايجاد و در مرحله بعد شاخص هاي خشكسالي محاسبه گردد و در صورت امكان از داده هاي كمكي همانند شرايط توپوگرافي نيز استفاده شود.