كارايي روش هاي زمين آمار در تعيين مناطق مساعد براي كشت گندم ديم با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي (مطالعه مودي: استان تهران)

كشت گندم ديم در تامين غذاي مورد نياز كشور از اهميت بسزايي برخوردار است . توان اقليمي براي توليد زراعي اراضي عمدتا تحت تاثير مقدار، توزيع باران ونياز آبي گياهان مي باشد . احتمال وقوع 90 درصدي به عنوان شاخصي مناسب از مقدار پارامترهاي هواشناسي براي توليد محصولات زراعي از ميانگين پارامترهاي هواشناسي مطمئن تر است. در اين پژوهش با توجه به آمار 21 سا له بارندگي 42 ايستگاه سازمان هواشناسي استان تهران و 36 ايستگاه تبخير سنجي و باران سنجي وزارت نيرو (تماب)، با استفاده از نرم افزار SMADA بهترين تابع برازش يافته برآمار موجود تعيين شد و در نهايت، احتمال وقوع 90 درصد هر يك از پارامترهاي هواشناسي محاسبه گرديد. سپس نقشه توزيع مكاني هر يك از پارامترهاي هواشناسي با احتمال وقوع 90 درصد در سطح استان تهران با استفاده از روش هاي زمين آماري مانند كريجينگ، كوكر يجينگ و ميانگين متحرك وزني (توان 1تا 5) به كمك نرم افزارGIS رسم گرديد . جهت ارزيابي دقت اين روش ها از شاخص ميانگين قدر مطلق خطا (MAE)، متوسط قدر مطلق انحراف (MBE) ، ريشه متوسط مربعات خطاها (RMSE) و همچنين از نيمساز دياگرام پراكنش مقادير موجود و تخمين زده شده به روش تكنيك حذف متقابل استفاده شد . نتايج بررسي هاي انجام شده نشان مي دهد كه روش كوكريجينگ معمولي در برآورد بارندگي با احتمال وقوع 90 درصد ، روش كريجينگ ساده در برآورد بارش بهاره و دما با احتمال وقوع 90 درصد، روش كوكريجينگ ساده در برآورد تبخير با احتمال وقوع 90 درصد و روش كريجينگ ساده در برآورد بارش پائيز با احتمال وقوع 90 درصد مناسب مي باشند.