كاربرد GIS و فرايند تحليل سلسله مراتبي در پهنه بندي خطرزمين لغزش و مقايسه ارجحيت عوامل موثر در ايجاد لغزش مطالعه موردي : حوضه آبخيز منشاد يزد

زمين لغزش يكي از پديده هاي زمين شناسي است كه هر ساله باعث ايجاد خسارتهاي جاني و مالي فراواني در سطح كشور شده و همچنين به عنوان يك عامل محدود كننده در سياست هاي توسعه اراضي محسوب مي شود.در اين راستا مي توان اطلاعات جغرافيايي را همگام با ابزار پشتيباني تصميم به منظور ارزيابي خطر لغزش زمين بكار برد.لذا اين تحقيق به منظور تعيين مناطق داراي پتانسيل خطر لغزش بالاتر و بررسي ميزان تاثير عوامل مختلف در ايجاد پديده لغزش در حوضه آبخيز منشاد انجام گرفت . ابتدا با مطالعات صحرايي و بررسي مطالعات انجام گرفته در اين زمينه پارامترهاي موثرانتخاب گرديد سپس لايه هاي مربوط به هركدام از اين پارامترها در محيط GIS با استفاده از نرم افزار ARC GIS9.2 تهيه شد.هرلايه بدست آمده بصورت جداگانه با لايه توزيع مكاني لغزش هاي رخ داده قطع داده 1 و ارحجيت كلاس هاي هر لايه نسبت به همديگر محاسبه گرديد و در مرحله نهايي با استفاده از فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) وزن پارامترها مشخص شد. مقايسه نتايج بدست آمده از اين مدل با پراكندگي مكاني زمين لغزش در منطقه و نيز با نتايج بدست آمده از مطالعات قبلي نشان داد كه روش AHP ، روش مناسبي براي پهنه بندي خطر لغزش در اين حوضه مي باشد، نقشه نهايي مشخص نمود كه در 69/5% از سطح منطقه خطر لغزش كم و 10/8 هكتار از سطح منطقه كه شامل % 2 مساحت منطقه است خطر لغزش زياد مي باشد و بايد توسط مديران در سياست هاي توسعه منطقه در نظر گرفته شود. همچنين شيب ، سنگ شناسي و كاربري اراضي به عنوان مهمترين عوامل موثر در وقوع لغزش در منطقه انتخاب گرديد.