بررسي روند رشد شهر شيراز و تأثير آن بر فضاي سبز طي سه دهه گذشته

در اين پژوهش با توجه به نقش روزافزون علوم ژئومتيكس در مطالعات زيست محيطي و نيز اهميت توسعه پايدار در برنامه ريزي شهري، شهر شيراز به عنوان مهمترين و پرجمعيت ترين ناحيه مسكوني جنوب ايران جهت مطالعه رشد شهري در سه دهه اخير و برآورد ميزان تخريب منابع طبيعي انتخاب گرديد. بدين منظور تصاوير ماهواره اي گوناگون موجود از سالهاي 1355 تا 1384 شمسي به همراه آمار سرشماري جمعيت در بازه زماني مطالعاتي مورد استفاده قرار گرفتند. سپس محدوده خدماتي شهر شيراز با استفاده از پردازش رقومي به سه كاربري عمده: مناطق ساخته شده، مناطق پوشيده از گياه و مناطق باير طبقه بندي شدند. با اندازه گيري مساحت كاربري هاي مختلف و با توجه به ميزان رشد جمعيت و محاسبه سرانه فضاي سبز، نتايج حاصل از اين مطالعات در نهايت نشان داد كه علي رقم تصور عموم، تنها در طي ساليان اخير مساحت فضاي سبز كاهش يافته است، در حقيقت مي توان عنوان كرد كه ميزان پوشش گياهي هماهنگ با افزايش جمعيت و توسعه ساخت و ساز گسترش نيافته است. توصيه ميشود برنامه ريزي هاي آينده در جهت حفظ پوشش گياهي موجود و جبران نقصان پوشش گياهي پيش رود.