ارزش گذاري كاربري املاك و اراضي با GIS، مطالعه موردي: منطقه 14 شهرداري تهران

گسترش روز افزون دايره فعاليت و عملكرد سازمان هاي مديريت شهري خصوصاً شهر بزرگي مانند تهران كار سهل و آساني نبوده و نيازمند تمهيداتي خاص و برنامه ريزي صحيح است. امروزه شهرداري ها بعنوان سازمان اجرايي مديريت شهري مسئوليت ارائه طيف وسيعي از خدمات عمراني، فرهنگي، اجتماعي، ترافيكي و ديگر خدمات مكان مبنا را به شهروندان، عهده دار مي باشند. بديهي است با در نظر گرفتن ابعاد متنوع نيازهاي زندگي شهري انتظار نمي رود كه مديران شهرها قادر به اداره شهر تحت مديريت خود به روشهاي سنتي باشند. مديريت غيرمتمركز شهرها يكي از شيوه هاي جديد مديريت است كه با تقسيم وظائف و مسئوليت ها به تحقق اهداف مورد نظر براي اداره شهرها كمك مي كند. ليكن آنچه از اهميت ويژه اي برخوردار است، شناخت مسئله و نيازها در حوزه عملكرد هر مدير مي باشد كه قطعاً تصميم مناسب براي حل مسئله براساس معيارهاي موجود، بستگيِ مستقيم به شناخت آن مسئله دارد. توزيع خدمات در سطح منطقه، ناحيه و محله، بستگي به آگاهي از ميزان خدمات موجود و پراكندگي آن دارد. به نظر مي رسد GIS ابزار مناسبي در دست مديران براي شناخت سريع و جامع خدمات موجود و چگونگي توزيع آنها بوده و مدل مناسبي در ذهن تصميم گيران به منظور ارائه هرچه مناسبتر خدمات عمراني و شهري كه در گروه خدمات مكان مبنا مي گنجند، متبادر مي سازد. فقدان دفترچه ارزش كاربريِ املاك و اراضي براي شهر تهران، مسئله ايست كه مديريت شهري را با مشكلاتي خاص مواجه نموده است. تهيه دفترچه ارزش كاربري و تدوين استاندارد براي مشخص نمودن نحوه عملكرد در تغيير كاربري و فروش تراكم در منطقه 14 شهرداري تهران بر مبناي سيستم اطلاعات مكاني (GIS) در سال 1374 ، طرحي نو بود كه جامه عمل پوشيد و پس از چندين سال تجربه موفق، ضمن جلب رضايت شهروندان، الگوئي شد براي شوراي وقت اسلامي شهر تهران تا طي مصوبه اي، شهرداري تهران را موظف به تهيه دفترچه ارزش كاربري املاك بنمايد.