كاربرد سيستم اطلاعات جغرافيايي دربرنامه ريزي زيست محيطي حمل و نقل شهري با تاكيد بردسترسي ها وآلودگي هوا. مطالعه موردي: شهر پتالينگ جايا( مالزي)

استفاده از GIS دراستقرار درست شبكه حمل و نقل شهري نسبت به مناطق مسكوني يك راهكار مهم درحل مشكلات برنامه ريزي شهري محسوب مي شود.گسترش شبكه حمل و نقل شهري و افزايش جاده ها عوارض متبت (دسترسي بيشتر) و منفي (آلودگي هوا) را به همراه دارد.نظر به نقش حساس دسترسي ها وآلودگي هوا در سطح كيفي زندگي شهري و چارچوبهاي زيست محيطي اين دو عنصر به عنوان اجزاء كليدي تحقيق برگزيده شده اند. هدف تحقيق ساخت ابزاري براي بررسي مناطق قابل توسعه براي شبكه حمل و نقل شهري و كاربري مسكوني در چارچوب سيستم اطلاعات جغرافيايي است كه در آن دسترسي ها وآلودگي هوا مورد تاكيد قرار مي گيرند. پتالينگ جايا به عنوان يك شهر در حال توسعه در مالزي به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شده است. روش تحقيق روي دو محور عمده به موازات هم تاكيد مي كند: محاسبه فاصله مناسب مناطق مسكوني از جاده ها براي كاهش آلودگي هوا و استقرار درست شبكه حمل و نقل شهري نسبت به مناطق مسكوني براي افزايش دسترسي ها. اين تحقيق عبارتند از: محاسبه فاصله مناسب مناطق مسكوني از جاده ها براي كاهش آلودگي هوا و يافتن مناطق مناسب توسعه حال و آتي كاربري مسكوني به صورت آمار و نقشه . اين تحقيق به روشني در بر دارنده يك رهيافت علمي در آناليز توسعه حال و آتي كاربري مسكوني و شبكه حمل و نقل شهري است كه كه مي تواند در برنامه ريزي شهري در سطوح منطقه اي و كشوري مورد استفاده واقع شود.