بررسي رابطه شيوه هاي فرزندپروري با تابآوري دانش آموزان

اكثرمحققان براين باورند كه عوامل متعددي از جمله :ويژگي هاي دروني،رواني-اجتماعي،حمايت اعضاي خانواده و دوستان،درايجاد و ارتقاي ميزان تاب آوري افراد نقش دارند. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين شيوه هاي فرزند پروري با تاب آوري دردانش آموزان انجام شد. به استناد جدول مورگان نمونه موردمطالعه شامل 200 دانش آموز (تعداد 100دانش آموزدخترو100دانش آموز پسر)دبيرستان هاي نمونه دولتي مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان رشت در سال 96 بودندكه با استفاده ازروش نمونه گيري تصادفي-خوشه اي انتخاب شده اند. براي جمع آوري اطلاعات مربوط به متغير تاب آوري ازمقياس كانر و ديويدسون(RISC-CD، 2003 (و متغير فرزندپروري را با پرسش نامه شيوه هاي فرزند پروري بامريند(1991) ،جمع آوري شد. پژوهش حاضراز نوع همبستگي است و داده ها به روش رگرسيون گام به گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتيجه اين تحقيق نشان دهنده آن است كه بين شيوه هاي فرزندپروري و تاب آوري رابطه مثبت و معني داري وجود دارد.