بررسي عددي اتصال گوشه تركيبي و مقايسه آن با اتصالات رايج بتني

مدتي است كه اهميت اتصال تير به ستون براي طراحان روشن تر شده و محققين بسياري تحقيقات خود را در اين زمينه آغاز كرده اند. اهميت اتصال تير به ستون از آن جهت است كه اتصال نقطه اي است كه داراي تمركز نيرو و همچنين سختي زيادي مي باشد و به همين دليل در هنگام زلزله تحت نيروهاي بزرگي قرار مي گيرد و در نهايت خرابي در اتصال منجر به خرابي كل سازه مي گردد. چند دهه اي است كه به منظور ارتقاء عملكرد سازه به خصوص براي سازه هاي بلند طراحان به سراغ سيستم هاي نويني تحت عنوان سيستم هاي تركيبي رفته اند كه با استفاده از مزاياي بتن در كنار فولاد دستيابي به انتظاراتي كه از يك اتصال مي رود، ساده تر شده است. نكته اصلي، در توجه به جزئيات بندي اتصال مورد نظر براي توانايي انتقال كامل نيروها و لنگرها بين تيرها و ستون ها مي باشد در اين تحقيق به بررسي رفتار و عملكرد اتصال تركيبي تير فلزي به ستون بتني داراي ديافراگم محيطي و ورق ميان گذر، به صورت عددي و با استفاده از نرم افزار اجزاي محدود آباكوس پرداخته شده است. نتايج نشان مي دهد كه وجود ديافراگم محيطي در اتصالات تركيبي منجر به كاهش خسارت هاي فشاري و كششي بتن گرديده و حدود 12 درصد نيروي قابل تحمل اتصال را به خود اختصاص مي دهد. همچنين وجود ديافراگم شكل پذيري و سختي اوليه و نهايي و انرژي جذب شده اتصال را به ترتيب به ميزان 13% ، 26/33% ، 11/11% ، 16/17% نسبت به اتصال فاقد ديافراگم افزايش مي دهد.