بررسي عملكرد سازه هاي فولادي جداسازي شده تحت تحليل استاتيكي غير خطي

امروزه سيستم هاي جداسازي لرزه اي به يكي از روش هاي محبوب حفاظت ساختمان در برابر زلزله، در مناطق زلزله خيز تبديل شده است. اين روش كه جز روش هاي كنترل غير فعال محسوب مي شود يك روش طراحي مقاوم است كه به جاي افزايش ظرفيت لرزشي ساز، مبتني بر كاهش نياز لرزه اي مي باشد. براي دستيابي به اين هدف، دو سازه سه چهار و هشت طبقه فولادي براي سه حالت با پايه گيردار ، با پايه پلاستيكي - هسته سربي و با پايه اصطكاكي - پاندولي در نرم افزار sap2000 مدل شده است. براي مقايسه پاسخ ها، جدا سازها در زير رو سازه نصب شده و با استفاده از تحليل استاتيكي غيرخطي ( پوش آور) سه حالت با پايه پلاستيكي، با پايه اصطكاكي بين پاي ثابت مورد بررسي قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهد جدا سازها باعث كاهش برش پايه و دريفت نسبي طبقات شده و اين ميزان كاهش در سازه هاي كوتاه و سخت بيشتر است. همچنين جداسازي و باعث پديد در تشكيل مفاصل و بهبود سطح عملكرد مي شوند به گونه اي كه حتي در گام هاي فراتر از تغيير مكان هدف به سطح عملكرد مورد نظر نمي رسند.