ارزيابي مراتع با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي ( G . I . S ) مطالعه موردي منطقه سگزي

امروزه سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي GIS)، تسهيلات بسيار زيادي در پهنه بندي هاي مناطق بوجود آورده و استفاده از روشهاي نمونه برداري و آمار برداري همگام با پردازش هاي كامپيوتري باعث شده است كه دقت براوردهاي نقطه اي لازم براي پهنه بندي مناطق از پشتوانه علمي محكمي برخوردار باشد. از آنجايي كه در مديريت مراتع عوامل گوناگوني دخيل مي باشند و تعيين براوردهاي نقطه اي بوسيله برداشت پروفيل هاي خاكي، اصلي ترين روش در توان سنجي سرزمين جهت صنعت مرتعداري محسوب مي شود، استفاده اصولي و مديريت صحيح آن ها بوسيله كاربرد سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي متداول و مفيد واقع شده است. هدف از پژوهش حاضر در واقع توان سنجي منطقه سگزي اصفهان جهت مديريت صنعت مرتعداري در اين سرزمين باشد، كه با توجه ويژه به پارامترهاي زميني درصد شيب، بافت خاك، عمق خاك، ميزان حاصل خيزي خاك) و دخالت پارامترهاي جانبي مانند ميزان آب در دسترس در منطقه با الهام از مدل توان سنجي در آمايش سرزمين دكتر مجيد مخدوم، صورت گرفته و در نهايت منطقه مورد نظر در هفت طبقه توانسنجي شده است. محدود كننده ترين عوامل در اين زمينه ميزان شيب، درصد حاصلخيزي خاك و ميزان اشباع خاك از آب بوده است