نقش گروه (G2) در QCD

The role of G(2) group in QCD

در اين مقاله، مدل ورتكس مركزي پهن را، براي گروه پيمانه اي (2)G، كه فقط داراي عنصر مركزي بديهي است، به كار مي بريم. در فواصل مياني، پتانسيل بين منابع ايستا، در نمايش هاي پايه و الحاقي بصورت خطي و در توافق با مقياس كازيمير، مشاهده مي شوند. همان طور كه انتظار داشته ايم، پتانسيل بين كواركي در فواصل دور، پوشيده مي شوند. رفتار خطي در فواصل مياني را به عنوان نتيجه اي از شكست خود به خودي تقارن در چگالي لاگرانژي (G(2 و كاهش تقارن به زير گروه (3)SU تفسير مي كنيم. در حقيقت در اين نواحي نمايش هاي (2)G به زير گروه (3)SU تجزيه مي شوند و كشش ريسمان در فواصل مياني گروه (2)G در تطابق با كشت ريسمان گروه (3)SU مي باشد.

In this article, the thick center vortex model is applied to G(2) group which has only a trivial center element. For intermediate distances, we observe a linear potential between static sources of fundamental and adjoint representation, in agreement with casimir scaling. As expected, at large distances the potentials are screened. We show that the linear behavior at intermediate distances happens as the result of spontaneous symmetry breaking of the G(2) lagrangian to its SU(3) subgroup. In fact, G(2) is decomposed to the SU(3) subgroups and what we observe at intermediate distances, is the SU(3) string tension.