كمينه سازي انرژي كرنش الاستيك محيط پيوسته با استفاده از الگوريتم هاي معيار بهينگي و مجانب هاي متحرك

امروزه كاربرد همزمان روش هاي عددي پيشرفته با روش هاي اجزاء محدود منجر به ارائه راهكارهايي جديد در طراحي سازه ها شده است ، بهينه سازي توپولوژي پيوسته از جمله اين روش ها مي باشد در هر چرخه از فرايند بهينه سازي نياز به الگوريتمي براي به روز رساني متغير طراحي مي باشد. الگوريتم هاي زيادي براي بهينه سازي سازه ها مطرح شده است كه از جمله پركاربردترين اين الگوريتم ها در بهينه سازي توپولوژي الگوريتم معيار بهينگي و روش مجانب هاي متحرك مي باشد در اين مقاله ضمن معرفي دو الگوريتم به حل مسئله كمينه سازي انرژي كرنش الاستيك با اين دو الگوريتم پرداخته مي شود و نتايح بهدست آمده با يكديگر مقايسه مي شوند.