تاثير عمل آوري داخلي با استفاده از پليمر فوق جاذب بر روي خصوصيات مكانيكي بتن با مقاومت بالا

در كنار توسعه روش هاي نگهداري بتن در چند دهه اخير به منظور جلوگيري از خروج رطوبت روش هايي مبني بر عمل آوري داخلي بتن ابداع و در حال گسترش مي باشد در اين روش ها تلاش مي شود با تامين آب مورد نياز جهت توسعه و تكميل فرايند هيدراتاسيون در داخل بتن از بروز پديده هاي ناخواسته اي مانند ترك هاي ناشي از خشك شدگي و خود جمع شدگي بتن با مقاومت بالا تا حد ممكن جلوگيري شود. در اين مقاله با بهره گيري از مواد پليمري فوق جاذب در بتن به بررسي كارايي آن در مقابل خود حمع شدگي و اثر عمل آوري داخلي آن بر خصوصيات مكانيكي بتن پرداخته شده است. مواد پليمري فوق جاذب با خاصيت جذب آب بالا، چندين برابري وزن خود مي تواند به عنوان مخزن آب اضافي در داخل بتن نقش موثري در تكيمل فرايند هيدراتاسيون ايفا كند. مقاله حاضر سعي بر آن دارد اين اثرات را در بتن هاي با مقاومت بالا مورد بررسي قرار دهد . خصوصيات مكانيكي و دوام نمونه هاي حاوي مواد فوق جاذب با نمونه هاي بدون آن در شرايط يكسان عمل آوري مقايسه شده است. نتايج آزمايشگاهي نشان مي دهد كه عمل آوري داخلي بوسيله پليمرهاي فوق جاذب به صورت كلي موجب بهبود ويژگي هاي بتن مي شود.