تاثير كاربرد زئوليت با مقادير مختلف در كنترل پايداري بتن خودتراكم

بتن خودتراكم از جمله بتن هاي توانمندي است كه در دهه اخير مطالعات و پژوهش هاي فراواني در رابطه با خواص و عملكرد اين بتن توسط محققين مختلف گزارش شده است ولي علي رغم مطالعات گسترده در اين خصوص شواهد حاكي از آن است كه استفاده از اين بتن در ايران آن چنان كه مطالعات در اين زمينه رشد داشته است استفاده از آن رشد را نشان نمي دهد. به نظر مي رسد يكي از عوامل تاثير گذار بر عدم استقبال اجراي بتن خودتراكم در ايران حساسيت بالاي اين بتن براي حفظ پايداري مي باشد بدين منظور در تحقيق حاضر به مطالعه آزمايشگاهي در رابطه با تاثير استفاده از زئوليت براي حفظ پايداري بتن خودتراكم پرداخته شد. بدين منظور 8 مخلوط با دو نسبت آب به مواد پودري (0/34 و 0/54) و مقادير 5، 10 و 15 درصد زئوليت كه به صورت وزني جايگزين سيمان شد و همچنين مخلوط فاقد زئوليت پيش بيني شد و آزمايش هاي بتن خودتراكم در حالت تازه از قبيل جريات اسلامپ، T50 ، قيف V، حلقه J و ستون جداشدگي انجام شد . نتايج حاكي از آن است كه در طرح هاي حاوي زئوليت بتن نسبت به طرح هاي فاقد زئوليت بهبود قابل توجهي يافته است.