كاربرد فتوگرامتري جهت تشخيص بيماري اسكوليوسيس

در اين مقاله به روند كاري يك سيستم فتوگرامتري برد كوتاه جهت تشخيص بيماري اسكوليوسيس پرداخته شده است. اسكوليوسيس يك انحناي غيرنرمال فقراتي مي باشد كه در طول رشد اسكلت بدن از همان دوران كودكي ظاهر مي شود. روشهاي رايج جهت تشخيص اسكوليوسيس نظير راديوگرافي، MRI و CT گران و خطرناك براي بدن هستند و لذا نمي بايست اغلب تكرار شوند. پس از انتخاب دو دوربين و كاليبراسيون آنها، تصويربرداري از پشت بدن كودك كه تارگت گذاري شده بود؛ در سه وضعيت مختلف با تغير فاكتور فاصله باز به ارتفاع دوربينها توسط دو دوربين بطور همزمان انجام شد. پردازش تصاوير مربوطه و بررسي نتايج نشان داد كه با شرايط زير دقت قابل قبول زير ميلي متر قابل دسترسي است (در حدود 0,7 ميلي متر): دو دوربين ديجيتال Olympus C740 با فاصله كانوني 63 ميليمتر براي اخذ همزمان تصاوير، شبكه اي به ابعاد 0/8×1 متر مربع بعنوان سيستم كنترل، تارگت هايي با قطر 01، . متر، بهره گيري از تخصص پزشكي در ستون فقرات جهت تارگت گذاري روي نقاط خاص منظوره، فاصله باز به ارتفاع دو دوربين برابر 120/ 240 سانتي متر) ، ارتفاع تصويربرداري 1، 4 متر و استفاده از 50 مشاهده نقطه اي. در نهايت، از داده هاي سه بعدي حاصل از بهترين حالت تصوير برداري، براي بررسي كمي و كيفي انحناي اسكوليوسيس فرد و نيز ثبت و نگهداري مشخصات فقراتي وي جهت اهداف كنترل رشد فرد، بهره گيري شد.