مطالعه آسيب مكانيكي وارده به برخي دان هها در آزمون ضربه

در اين تحقيق دان ههاي لوبيا، سويا و نخود قبل از اينكه در معرض خسارات مكانيكي ناشي از نيروي ضربه قرار 5 درصد (بر پايه خشك) نگهداري گرديد. دامنه تن شها بگونه اي انتخاب / 5 و 9 /5 ،6/ گيرند بترتيب در رطوبت 2 شد تا خسارات مكانيكي وارده با چشم غير مسلح غير قابل مشاهده باشد. بر اين اساس براي هر نوع دانه شش تنش ضربه حاصل تركيب سه سطح مختلف نيرو و دو موقعيت متفاوت دانه بكار گرفته شد. دانه ها هنگام ضربه يا بر وجه كناري (لپه ها) يا در راستاي طولي (محور جنيني) قرار گرفتند. اثر دو فاكتور نيرو و موقعيت دانه بر ميزان جوان هزني دانه ها معن يدار گرديد. با افزايش نيروي ضربه، درصد جوان هزني دان هها كاهش يافت. موقعيت دانه ها، اختلاف معني داري را بر درصد جوانه زني نشان داد. دانه هايي كه تحت اعمال ضربه در راستاي طولي قرار گرفتند خيلي بيشتر از دانه هايي كه تحت اعمال بار در سطح جانبي قرار داشتند، آسيب ديدند. حساسيت دانه در راستاي طولي تنها دليل كاهش بيشتر درصد جوان هزني نسبت به موقعيت جانبي نيست بلكه بدليل كاهش سطح تماس در موقعيت طولي، تنشهاي ضربه نسبت به موقعيت جانبي افزايش مي يابد. افزايش سطح تماس در دانه هاي لوبيا باعث شد تا تنشها علي رغم نيروي وارده بيشتر، نسبت به دانه هاي سويا و نخود كمتر باشد. در نتيجه دوام و درصد جوانه زني دانه هاي لوبيا بيشتر از دان ههاي سويا و نخود بود. نه تنها نيروي ضربه بر روي ميزان خسارت وارده به دانه تأثير م يگذارد، بلكه قسمتي از دانه كه اين ضربه را دريافت م يكند و سطحي كه ضربه را م يپذيرد فاكتورهايي هستند كه بايد هنگام اعمال تنشهاي واقعي مورد توجه قرار گيرند.