بهينه سازي سري هاي اختلالي QCD و استقلال از سنجه باز بهنجارش

Optimizing the QCD perturbative series and renormalization scale dependence

موضوع تثبيت سنجه بازبهنجارش و آزادي عمل در انتخاب راه حل هاي متفاوتي كه براي بازبهنجارش مشاهده پذيرهاي QCD داريم،يكي از موانعي است كه برآورد دقيق از محاسبات مربوط را با مشكل مواجه مي سازد. تلاشهاي زياد صورت گرفته تا اين موانع برطرف شود. در اين ميان مي توان به رهيافت هاي بار موثر، اصل كمترين حساسيت و اصلاح گروههاي كامل باز بهنجارش اشاره نمود. در اينجا سعي مي نمائيم با استفاده از اين رهيافت ها، ابهام موجود در تعيين سنجه را مرتفع نماييم. در طي فرايند تثبيت سنجه باز بهنجارش اين امكان وجود دارد كه با داشتن جملات مرتبه پايين اختلال، جمله هاي مرتبه بالاتر را پيشگويي نماييم. در اينجا نتيجه هاي عمومي براي پيش بيني جملات مرتبه هاي بالا را با استفاده از رهيافت هاي متفاوت تعيين سنجه ارائه خواهيم نمود. جهت تاييد محاسبات بكاررفته چند مثال پديده شناسي را كه درآن مقايسه اي بين نتايج پيش بيني شده در مرتبه هاي بالا و نتايج دقيق ضرايب اختلالي در اين مرتبه ها صورت گرفته است، ارائه خواهيم نمود.

The renormalization scale fixing and the degree of freedom which exists for renormalizing the QCD observable is one of the obstacles to making precise tests of the theory. Many attempts have been done to resolve these difficulties. Among all different approaches we can refer to effective charge , principle of minimum sensitivity and the complete renormalization group improvement approaches. Here we try to use these approaches to remove the ambiguity which exist in scale fixing. Through these methods, there is a possibility to predicate higher order terms of a perturbative series in terms of lower order ones. We present here a general result to predict the higher order terms, using different approaches of scale fixing. To confirm the validity of calculations we present some phenomenological examples in which a comparison between the predicted terms of higher orders and the exact terms of that orders have been done.