بازمكانيابي چند معياره ايستگاههاي اشتراك دوچرخه با استفاده از نرمافزار ArcGIS مطالعه موردي: مركز شهر اصفهان

با گسترش مفهوم حمل و نقل پايدار و اهميت روزافزون آن، در شهرهاي دنيا دوچرخه در كنار پياده روي نقشي اساسي در حمل ونقل پيدا كرده است. گسترش دوچرخه در راستاي حفظ منابع محدود انرژي و محيط زيست ميباشد. در دهههاي اخير، سيستم دوچرخه اشتراكي به عنوان راهحلي براي گسترش مفهوم دوچرخهسواري و استفاده از مزاياي اين نوع از حمل و نقل مطرح شده است. يكي از عوامل موفقيت اين سيستم وجود ايستگاههايي با جانمايي مناسب ميباشد.شهر اصفهان از لحاظ توپوگرافي و اقليمي شرايط مطلوبي براي گسترش دوچرخهسواري دارد، وجود رودخانه زاينده رود و پاركهاي حاشيهاي آن يكي از عوامل اين مطلوبيت هستند. در شهر اصفهان تعداد 49 ايستگاه دوچرخهي اشتراكي وجود داردكه تعداد 13 عدد درون مناطق 1 و 3 قرار دارند، هدف از اين مقاله بازمكانيابي اين ايستگاهها با استفاده از نرمافزار ArcGIS و با اعمال شاخصهايي از قبيل نزديكي به خطوط حمل و نقل عمومي، نزديكي به پاركينگها عمومي، مسيرهاي دوچرخه و ... همچنين زيرمجموعههاي هر يك ميباشد. با اعمال اين شاخصها، اين نتيجه حاصل شد كه در مناطق 1 و 3، نياز به 9 ايستگاه دوچرخه اشتراكي ميباشد كه از اين تعداد 6 ايستگاه اولويت بيشتري دارند.