تجربيات و راهكارهاي استحصال آب در كشور با اجراي عمليات آبخيزداري

در دهههاي اخير افزايش تقاضاي آب موجب كاهش منابع آب تجديد شونده شده است. حفظ آب و خاك براي هر كشور به عنوان سرمايههائي بسيار ارزشمند اهميت فراوان دارد چرا كه اين دو عنصرباعث رشد گياه و توليد محصولات كشاورزي و جنگلي ميشوند و با توجه به روند رشد جمعيت و نياز روزافزون به مواد غذائي، حفظ و بهره برداري اصولي اين دو اهميت مي يابد. برنامهريزي و مديريت منابع آب با تمام پيچيدگيها و مشكلات ميتواند نقش مهمي در بالا بردن شاخص - هاي آب ايفا نمايد.يكي از روشهاي مناسب و اجرايي در كشور جهت استصال و بهره برداري مناسب و بهينه از منابع آب و خاك ،اجراي پروژه ها و عمليات آبخيزداري ميباشد.آبخيزداري فرآيند شناخت، برنامه ريزي، سياست گذاري و تنظيم يك مجموعه اقدامات در ارتباط با حفظ و احياء منابع پايه و بهره برداري معقول از منابع طبيعي دريك حوضه آبخيز، بدون وارد آمدن اثرات زيان بار در محيط طبيعي است.از اثرات جانبي حفظ آب و خاك و افزايش رطوبت خاك ميتوان به تقويت پوشش گياهي (پوشش طبيعي جنگلي و مرتعي و يا كشاورزي) و در نتيجه بهبود وضعيت معيشتي مردم محلي (كشاورزان و دامپروران و بهره برداران از محصولات فرعي جنگل و مرتع) اشاره نمود. به عبارت ديگر ميتوان نتيجه گرفت كه اقدامات آبخيزداري چند منظوره بوده و بسيار مقرون به صرفه ميباشد و از طرف ديگرمباني اجرايي آن از تكنولوژي بسيار ساده و كم هزينه استفاده كرده و براحتي توسط مردم محلي قابل پياده سازي و الگو برداري است.در مقاله مورد نظر با در نظر گرفتن و تبيين مفاهيم پايه اين علم و اشاره به موفقيتهاي اجرايي آن و با روش تحقيق تحليلي - توصيفي و اطلاعات ميداني از اجراي پروژه هاي آبخيزداري، نقش، جايگاه و اثربخشي اجراي پروژه هاي آبخيزداري در استحصال و بهره برداري آب در كشور بيان خواهد شد.