مديريت رواناب شهري به منظور جلوگيري از آلودگي منابع آب شرب و حفظ محيط زيست

حفاظت از محيط زيست و سلامت جامعه مستلزم وجود محيط زيستي سالم و منابع آبي پاكيزه مي باشد. در كشورمان به دليل جمعيت در حال رشد، گسترش شهرنشيني، افزايش سرانه مصرف آب و رشد فعاليت هاي صنعتي، وجود آب تحت تنشي مهيب قرار گرفته است.در چنين شرايطي و با داشتن اقليمي نيمه خشك و خشك همواره نيازمند تاكيد است كه استفاده از پروژه هاي ذخيره منابع آب كه مبتني بر روشهاي غير پيشرفته هستند نمي توانند تنها گزينه بقا و يا موجود در كشور باشند.براين اساس براي كاهش تاثيرات كم آبي، حفاظت از محيط زيست و داشتن اقتصادي مقاوم وجود مديريت يكپارچه منابع آب ضروري مي باشد. يكي از بخش هاي مديريت يكپارچه منابع آب، مديريت رواناب شهري است. مديريت رواناب شهري در گذشته همواره به دنبال خارج كردن ايمن و سريع جريانهاي رواناب از سطح شهر بود اما ديدگاه مدرن بدنبال بازسازي چرخه طبيعي آب است تا بتواند رواناب حاصل را ذخيره، سفره هاي زيرزميني را تغذيه و در نهايت استفاده مجدد از اين آب براي مصارف شهري فراهم آورد. در اين مقاله به بررسي راهكارهاي مديريت رواناب شهري به منظور جلوگيري از آلودگي منابع آب شرب و حفاظت از محيط زيست و اقداماتي براي غلبه بر اين بحران پرداخته شده است.