بررسي اثر سامانه آبگير لوزي شكل در زنده ماني گونه Acacia oerfota در منطقه رودان، استان هرمزگان

با توجه به اقليم خشك و نيمه خشك حاكم در استان هرمزگان و به منظور تأمين رطوبت مورد نياز براي جنگلكاري در بخش منابع طبيعي، يكي از تكنيكها استفاده از سامانه آبگير لوزي شكل مي باشد. تحقيق حاضر كه قسمتي از نتايج يك طرح تحقيقاتي در حال اجراست به بررسي اثرات اين سامانه و عملكرد آن در جمعآوري ميزان نزولات آسماني از سطح 40´´ سامانه مي پردازد. اين طرح در منطقه رودان در ايستگاه تحقيقاتي حوزه معرف و زوجي دهگين در موقعيت جغرافيايي 27° عرض شمالي، به اجرا درآمده است. اين ايستگاه، در فاصله 130 كيلومتري شرق 44´ 35´´ 57° طول شرقي و 11´ بندرعباس، در ارتفاع 476 متري از سطح دريا و ميانگين بارندگي سالانه 164 ميليمتر، از توابع شهرستان رودان در استان هرمزگان قرار دارد. در اين منطقه مهمترين عامل در استقرار گونه هاي گياهي، كمي بارش و نامنظم بودن آن است. بنابراين به منظور فراهم كردن امكان ذخيره سازي درصد بيشتري از نزولات جوي و افزايشرطوبت خاك، از سامانه آبگير لوزي شكل با پوشش مالچ استفاده به عمل آمد. نهال هاي 9 ماهه ي توليد شده در نهالستان، از گونه مغير در چاله هايي به قطر و عمق نيم متر، در آغاز فصل رويش گياهي در دو تيمار مختلف شامل سامانه آبگير لوزي شكل و بدون سامانه در سه تكرار غرس گرديد. نهال ها در هنگام كاشت آبياري شدند. شكل و اندازه ي چاله ها و مقدار آب آبياري و شادابي و سن نهال ها براي همه نشان داد كه درصد استقرار نهال ها در SAS تيمارها يكسان بود. مقايسه ميانگين درصد زنده ماني نهال ها با نرم افزار آماري پايان سال دوم در سامانه آبگير لوزي شكل نسبت به تيمار بدون سامانه از نظر آماري اختلاف معني داري با يكديگر داشتند.