آيا استفاده از آب نامريي گوشت گاو مي تواند راهكار حل بحران آب باشد؟

اين مطالعه بهمنظور بررسي تاثير آب نامرئي گوشت گاو و محصولات دامي در حل بحران آب در كشورهاي دچار خشكسالي انجام شده است. در اين مطالعه از ميزان آب نامرئي يا مجازي يك محصول بهعنوان معياري براي تصميم گيري واردات و صادرات محصولات استفاده ميگردد. ميزان بهينه واردات مواد غذايي براي كشورهاي مختلف با توجه به برخورداري آنها از منابع آب، زمينهاي كشاورزي و ساير منابع توليد و همچنين سياستهاي امنيت غذايي هر كشور متفاوت است. بنابراين بازنگري در سياستهاي مديريت منابع آب در جهت توسعه تجارت آب نامرئي بر مبناي مزيت نسبي و همكاري همه بخشها ضروري ميباشد. از آنجا كه براي توليد محصولات دامي به آب زيادي نياز مي باشد، فقدان آن مستقيماً باعث محدوديت ميزان توليد ميشود. با اين حال اين امر ميتواند از طريق واردات مواد غذايي جبران شود. اما به واسطه حساسيتهاي سياسي، باعث اجتناب از واردات مواد غذايي خواهد شد. با وجود اينكه در ساليان اخير موفقيت در توليد داخلي غلات چشمگير بوده است اما با توجه به كاهش روز افزون منابع آب، حفظ روند گذشته مقرون به صرفه نميباشد. نتايج نشان ميدهد كه واردات گوشت گاو و محصولات دامي در ايران با هدف تجارت آب نامرئي انجام نمي پذيرد. اما باتوجه به شرايط اقليمي ناچار به مديرت منابع آب و سياست واردات و صادرات محصولات كشاورزي و دامي از جمله گوشت گاو با درنظر گرفتن ميزان آب نامرئي هر محصول مي باشيم. همچنين مشاهده ميگردد با تغيير رژيم غذايي از گوشت خواري به گياهخواري كمك شاياني به مديريت منابع آب ميشود. همچنين با صرفه جويي آب مصرفي خانوار ها و مصرف كم آن اين بحران عظيم، مديريت نميشود.