كاربرد سطوح آبگير باران در ايجاد سامانه هاي زراعت- جنگل (Agro-forestry) در منطقه دشتياري چابهار (بهبود كشت ديم و جايگاه روش هاي استحصال)

استان سيستان و بلوچستان به سبب موقعيت اقليمي و آب و هوايي، شرايط گرم و خشكي دارد كه نزولات آسماني در اغلب نقاط اين استان اندك است و به همين دليل كشاورزي ديم در آن بر اساس شيوه هاي مرسوم ساير نقاط ايران كه داراي بارندگي بالا مي باشند، مقدور نمي باشد. بر اين اساس كشاورزان اين منطقه به دنبال راهكارهايي براي حداكثر استفاده از نزولات جوي سالانه بر اساس دانش و تجربه خود بوده اند. استفاده از سطوح آبگير باران به منظور ذخيره آب در خاك در جهت ايجاد نوعي اكوسيستم پايدار به عنوان كشت توام درختان بومي و زراعت ديم محصولات سازگار با استفاده از دانش بومي، ساليان درازي است كه در مناطقي از جنوب استان سيستان و بلوچستان مخصوصا در ناحيه دشتياري چابهار مرسوم است. سامانه دگار و هوتك يكي از روشهاي متداول تامين آب با بهره برداري از سيلاب براي كشت محصولات كشاورزي ديم است كه اين روش از ديرباز در ميان كشاورزان منطقه چابهار مرسوم بوده است.