مقايسه ميزان اثربخشي پيوندهاي رابطه اي در مشتريان رابطه گرا و مشتريان غير رابطه گرا (مطالعه ي موردي: شعبات بانك رفاه شهر تبريز

ايجاد و حفظ رابطه مستحكم و پايدار با مشتريان، مهمترين موضوع پيش روي مديراني است كه سوداي بازاريابي رابطه مند را در سر مي پرورانند. بديهي است كه حفظ و توسعه رابطه بلند مدت به خودي خود رخ نمي دهد و مستلزم اتخاذ پيوندهاي رابطه اي مناسبي است. در اين ميان موضوعي كه بايستي در پيوندهاي رابطه اي مورد توجه قرار گيرد، ميزان رابطه گرايي مشتري مي باشد. همچنين، درك اينكه كدام پيوندهاي رابطه اي براي ايجاد و حفظ رابطه ي بلند مدت با مشتريان از اثربخشي بالايي برخوردار است. براي دستيابي به چنين هدفي، مطالعه حاضر به مقايسه اثربخشي پيوندهاي بازاريابي رابطه مند در مشتريان رابطه گرا و مشتريان غير رابطه گرا در صنعت بانكداري ايران پرداخته است. بدين منظور بانك رفاه بعنوان جامعه مورد مطالعه براي آزمون مدل نظري پيشنهادي انتخاب شد و تعداد 284 مشتري بعنوان نمونه آماري تحقيق انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها در اين تحقيق پرسشنامه بود كه داده هاي گردآوري شده از طريق نرم افزار spss نسخه 20 مورد تحليل قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهند كه ميزان اثر بخشي هر سه نوع پيوند رابطه اي (مالي، اجتماعي و ساختاري)، در مشتريان رابطه گرا بيشتر از مشتريان غير رابطه گرا مي باشد.