جايگاه فرضيه در پژوهش هاي علوم رفتاري

فرضيه ابزاري قدرتمند در تحقيق علمي است . اين ابزارها را قادر مي سازد تا نظريه را به مشاهده و مشاهده را به نظريه مربوط سازيم .استفاده از فرضيه ها ، انسان را قادر مي سازد كه ايده هاي فيلسوفان استقرايي را با توجه به تاكيد آنها بر مشاهده و منطق فيلسوفان قياسي را با توجه به تاكيد آنها بر تعقل با هم به كار گيرد. استفاده از فرضيه ها ، تجربه و تعقل را براي خلق ابزاري قدرتمند جهت جستجوي حقيقت پيوند مي دهد . محقق بعد از تعيين و بيان مسيله و بررسي متون تحقيقاتي پيشين ، براي ساختن فرضيه خود آماده است . بنابراين اقدام به تدوين و تبيين قضاياي فرضي و پيشنهادي در چهارچوب مساله تحقيق خود مي نمايد ، به نحوي كه چگونگي متغير يا پديده و نيز روابط آن ها را با يكديگر توضيح دهد . فرضيه سازي يكي از مراحل حساس تحقيق را تشكيل مي دهد چرا كه فرضيه ها نقش راهنما را دارند و به فعاليت هاي تحقيقاتي جهت مي دهند . فرضيه ها به محقق كمك مي كنند تا از بين طرق فراوان رسيدن به مقصد تنها چند مورد آن را بيش از همه نزديكتربه مقصد به نظر مي رسد بر گزينه و سهل الوصول ترين راهها و محتمل ترين جهت ها را براي رسيدن به هدف تحقيق انتخاب كند .