چيستي و چرايي روش هاي توصيه تفكر نگرش سيستمي در سازمان

تفكر سيستمي نوعي نگاه به جهان هستي و پديده هاي آن است. اين شيوه تفكر، روش شناسي موثري را براي سيستم هاي اجتماعي - فرهنگي در محيط آكنده از آشفتگي و پيچيدگي ارايه مي دهد. در تفكر سيستمي، صرفا به اجزاء و جزييات يك سيستم نگاه نمي شود بلكه چگونگي تعامل بين اجزاء و نيز بر هم كنش اجزاء و محيط بررسي مي شود. اينكه تفكر سيستمي به علت مزايايي كه دارد در سازمان برقرار باشد از موضوعات مهمي است كه پژوهشگر در مقاله حاضر درصدد است راهكارهايي جهت توسعه اين نگرش در سازمان ها بوجود ارايه دهد. تمركز كتاب بر مطالعه رفتار در داخل سازمانه است و با تاكيد بر اينكه اجزاي اصلي سازمان ها را افراد انسان تشكيل ميدهند، به مطالعه ويژگي هاي روانشناختي انسان، واكنش متقابل فرد، انگيزش و رهبري مي پردازد. مدلهاي نظري درباره سازمان و مديريت در طول زمان تغيير و تحول يافته است، خودگرايي همواره به عنوان يك الگوي اساسي، راهنماي انديشه و عمل جميع كساني بوده كه تلاش هاي علمي خود را در جهت تدوين و تكامل دانش مديريت و ارايه طرح هاي سازماني بكار گرفته اند.