بررسي رابطه رضايت شغلي با بهره وري كاركنان شركت نفت و گاز پارس جنوبي

بهره وري به ويژه بهره وري منابع انساني از ضرورتهاي رشد و توسعه هر جامعه و سازمان محسوب مي شود. جهت دستيابي به هدف پژوهش كه بررسي رابطه رضايت شغلي و بهره وري نيروي انساني است از مدل پوال اي اسپكتر براي ارزيابي رضايت شغلي و از مدل آچيو براي ارزيابي بهره وري نيروي انساني استفاده شده است. بر اين اساس يك فرضيه اصلي و5 فرضيه فرعي طرحي گرديد كه بوسيله داده هاي به دست آمده از پرسش نامه اندازه گيري و مورد آزمون قرار گرفته اند. براي سنجش متغير رضايت شغلي از 35 سوال و براي سنجش متغير بهره وري از 25 سوال استفاده شده است كه با طيف پنج گزينه اي ليكرت تنظيم شده است. پرسشنامه ها داراي روايي بوده و پايايي آن بوسيله آلفاي كرونباخ مورد تاييد قرار گرفته است. از بين جامعه آماري كه شامل كليه كاركنان شركت نفت و گاز پارس جنوبي مي باشد كه 250 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و پرسش نامه ها به طريق نمونه گيري تصادفي بين آنها توزيع شد. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي-همبستگي مي باشد؛ لذا جهت تجزيه و تحليل آماري از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است. نتايج حاصله از اين تحقيق گوياي اين موضوع است كه بين رضايت شغلي و بهره وري نيروي انساني رابطه مثبت وجود دارد. همچنين بين مولفه هاي رضايت شغلي (حقوق و مزايا، پاداش، مشاركت، ترفيع، محيط كار) با بهره وري نيروي انساني رابطه مثبت وجود دارد.