ارزيابي تاب آوري شهرهاي ايراني- اسلامي با استفاده از روش AHP و مدل VIKOR مطالعه موردي: مناطق چهارگانه اروميه

امروزه ديدگاه ها و نظريه هاي مديريت سوانح و توسعه پايدار به دنبال ايجاد شهرهاي تاب آور در برابر مخاطرات طبيعي هستند. تاب آوري راهي براي تقويت جوامع با استفاده از ظرفيت آنها مطرح مي كند. قرن هاست شهرهاي اسلامي در معرض انواع مخاطرات طبيعي و انسان ساخت قرار دارند، ولي اغلب به دليل وجود شبكه اي پايدار از سيستم هاي كالبدي و جوامع انساني با انعطاف پذيري لازم در برابر حوادث و تغييرات عمل مي كنند. در اين تحقيق نيز تلاش شده تا با تبيين شاخص هاي تاب آوري شهر هاي ايراني اسلامي، با تاكيد بر بعد كالبدي، ميزان تاب آوري شهر اروميه ارزيابي گردد. در اين راستا ابتدا با مطالعات كتابخانه اي ويژگي اساسي شهر هاي ايراني اسلامي بررسي و سپس شاخص هاي تاب آوري اين شهرها در بعد كالبدي تعيين شد. و با استفاده از روش AHP و مدل VIKOR تاب آوري شهر اروميه مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت اين نتايج حاصل شد كه منطقه 2 اين شهر داراي بيشترين ميزان تاب آوري در بعد كالبدي است و به طور كلي شهر اروميه در معيار هاي ساختماني ومسكن داراي بيشترين ميزان تاب آوري از ديدگاه شهر هاي ايراني اسلامي و در معيارهاي زير ساختي داراي كمترين اين مقدار مي باشد.