رويكرد پدافند غيرعامل در مناطق حاشيه نشين شهري با تاكيد بر جلوگيري از جرم

گسترش فيزيكي نابسامان و بي رويه ي شهرها يكي از مشكلات شهر و شهرنشيني جهان سوم در دوران معاصر مي باشد؛ به طوري كه طي فرآيندي مداوم محدوده هاي فيزيكي و فضاهاي كالبدي شهر در جهات عمودي و افقي به لحاظ كمي و كيفي رشد مي يابد و اگر اين روند سريع و بي برنامه باشد به تركيبي نامتناسب از فضاهاي شهري مشكل زا خواهد انجاميد. لذا يكي از علل شكل گيري اين روند و همچنين يكي از مهمترين پيامدهاي آن حاشيه نشيني شهري است. در اين خصوص، با توجه به اهميت حركت كلانشهرها در مسير امنيت پايدار كه به نوعي تضمين كننده توسعه پايدار آنها نيز مي باشد، در اين پژوهش، سعي گرديده است كه معضل حاشيه نشيني، ابعاد و تأثيرهاي منفي آن در رخداد جرم، شناسايي گردد و مورد كنكاش قرار گيرد و در نهايت، راهكارهايي كاربردي براي حل اين معضل و حركت در مسير كاهش جرم و افزايش امنيت مناطق حاشيه نشين ارائه شود. اين پژوهش از نوع بنيادي - كاربردي بوده و روش توصيفي جهت انجام آن استفاده شده و گردآوري اطلاعات نيز با بهره گيري از روش اسنادي انجام گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي دهند كه حاشيه نشيني موجب روي آوردن بيشتر مردم به شغل هاي كاذب، فروش مواد مخدر، اعتياد، فحشا و ساير مفاسد اجتماعي نسبت به ساير مناطق و در نتيجه افزايش درجه جرم خيزي در اين محله ها مي شود، كه نقش طراحي محيطي بر ايجاد امنيت در اين مناطق، بسيار حائز اهميت است.