بررسى و نقد كارآفرينى سازمانى و موانع و چالش هاي آن

امروزه كارآفريني سازماني به عنوان يك راهبرد اثربخش براي توسعه اقتصادي و اجتماعي كشورها توجه زيادي را به خود جلي كرده است. كارآفريني سازماني، فرآيندي در كارآفريني است كه سازمان طي مي كند، تا همه كاركنان بتوانند در نقش كارآفرين انجام وظيفه كنند و تمام فعاليت هاي فردي يا گروهي را به طور مستمر، سريع و راحت در سازمان مركزي به ثمر برسانند. كارآفريني به معني فرآيند كشف و به ر هبرداري از فرص تها به منظور ارزش آفريني در حوز ه هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بوده و پايه و اساس توسعه پايدار و همه جانبه تلقي م يشود. توسعه كارآفريني فرآيندي پيچيده، بلندمدت و فراگير است كه البته نقش بسزايي در رشد و توسعه اقتصادي كشورها دارد. به طوري كه امروزه كارآفريني به استراتژيك ترين و مهم ترين ابزار توسعه اقتصادي جوامع پيشرفته تبديل شده است. به همين دليل گرايش به كارآفريني در سراسر دنيا افزايش يافته است. با اين حال موانع و مشكلات متعددي در برابر كارآفريني سازماني وجود دارد كه از اين موارد، ميتوان به عدم حمايت مديريت از كارآفريني، عدم داشتن آزادي عمل در كار، سيستم نامناسب تشويق و ارائه پاداشها، ساختار خشك و مكانيكي، فرهنگ ضعيف ناسازكار و محافظه كارانه، اعمال كنترل شديد، توجه به سودهاي كوتاهمدت، عدم باور به توان خلاقيت افراد، اعمال كنترل شديد، وجود فرهنگ محافظه كارانه، توجه به سودهاي كوتاه مدت، و شيوه هاي نادرست تشويق و ارائه پاداش و مواردي از اين نوع اشاره كرد . بر اين اساس در اين پژوهش نقدي بر كارآفرينى سازمانى و موانع و چالش هاي آن خواهيم داشت.