بررسي انتقال آب خزر به كوير و ارائه راهكارهايي جهت كاهش بحران آب در كشور

كمبود آب در كشور يكي از عوامل محدود‌كننده اصلي توسعه در دهه‌هاي آينده به شمار مي‌رود. به همين جهت دستيابي به تعادل نسبي در زمينه عرضه و تقاضاي آب يك اصل اساسي است. اين مهم جز با ايجاد يك نظام جامع مديريت آب ميسر نيست. مجموعه اقداماتي كه تاكنون در كشور انجام شده است، عمدتا در زمينه مديريت توليد و عرضه آب است و كمتر توجهي به مديريت مصرف گرديده است. در طرح¬هاي انتقال آب در راستاي توسعه پايدار نيز مي¬بايست شاخص¬هايي نظير اثر بخشي، تطبيق پذيري، برگشت پذيري، و آسيب پذيري رعايت شود تا پروژه در دراز مدت مفيد و موثر باشد. مديريت جامع منابع آب مفهومي است كه در سال¬هاي اخير براي كاهش مشكلات مربوط به بهره برداري بيش از حد از منابع آب و تضمين پايداري محيط زيست و نيل به توسعه پايدار مطرح شده و بر پايه سه اصل كلي كارايي، عدالت اجتماعي و پايداري محيط زيست بنا شده است. مديريت صحيح منابع آب و توسعه پايدار در كشورهايي همچون ايران كه با كمبود منابع آبي روبه رو هستند، لازم و ملزوم يكديگرند. اين كشورها در راستاي افق توسعه پايدار بايد آب لازم را فراهم كرده در غير اين صورت اساسا رسيدن به توسعه پايدار براي اين كشورها ميسر نبوده و منجر به تخريب منابع آبي و اكوسيستم موجود مي¬شود. در سال¬هاي اخير، مناطق مركزي ايران با بحران شديد آّبي روبرو شدند. در اين تحقيق به بررسي طرح انتقال خزر به كوير پرداخته و در انتها راهكارهايي اجرايي جهت كاهش بحران آب در كشور ارائه مي¬شود.