تعيين حساسيت تغييرات حريم هيدروليكي قنات به روش فازي (مطالعه موردي: قنوات دشت همدان)

در اين مقاله با استفاده از ابزار سيستم اطلاعات جغرافيايي، و با بهره گيري از از معادله زيشارد، براي قنات هاي واقع در محدوده اشباع آبخوان همدان، اقدام به استخراج حدود حريم از اطراف چاه هر يك شد. براي اين منظور از لايه پيوسته رستري دوره بلند مدت 20 ساله (از سال 1373 تا 1394) به عنوان مقدار افت سطح آب زيرزميني، و از لايه پيوسته رستري ضريب قابليت انتقال، استفاده شد. با توجه به حريم محاسبه شده هر قنات در ناحيه مطالعاتي، مي توان نتيجه گرفت كه قنات هايي با آبدهي بالاتر، كه در مناطق مستعد حفر شده اند، در معرض بيشترين آسيب ناشي از افت سطح آب زيرزميني قرار دارند. به اين ترتيب قنات داش بلاغ با 1150 متر، بيشترين حريم را به خود در محدوده عميق تر آبخوان اختصاص داده است. درحالي كه كمترين حريم محاسبه شده مربوط به قنات علي خان كهريزي با عدد 13 متر در ناحيه جنوب شرقي حاشيه آبخوان است. بعلاوه با استفاده از روش فازي سازي خطي با تابع همپوشاني گاما، از چهار لايه، دبي بهره برداري چاه ها، ضريب قابليت انتقال، افت بلند مدت، و حريم محاسباتي به منظور استخراج لايه كلاسه بندي حساسيت دشت به تغييرات حريم قنات استفاده شد. خروجي نهايي مشخصا بخش-هايي از آبخوان را كه در تراكم بالاتري از چاه و يا رقوم بيشتري از افت قرار دارند را در معرض آسيب بيشتر نشان مي دهد. صورت گسترش مكاني كلاس حساسيت، با نزديك شدن به بخش هاي مياني آبخوان با مقدار بالاتر بدست داده شد.